Agnieszka Dobkiewicz opowiedziała o bezdusznym marszu śmierci i zwróciła uwagę na świadomość współczesnych Polaków na temat więźniarek z niemieckiego obozu Gross-Rosen. Niezwykle interesującym faktem okazał się sam proces twórczego warsztatu. Autorka opowiedziała, w jaki sposób docierała do tekstów archiwalnych oraz z jakimi dylematami musiała się zmierzyć, opisując tak trudną prawdę historyczną. Warto podkreślić, że wiele dokumentów związanych z obozem Gross-Rosen skrupulatnie zniszczono, za co wielki ukłon w stronę autorki za dotarcie do prawdy historycznej.

Pani Agnieszka wzbogaciła swoją książkę o relacje z odwiedzanych miejsc zbrodni, muzeów, umieszczając czarno-białe fotografie, wywiady, czy niepublikowany nigdy dotąd dziennik Feli Szeps.
Autorka książek oddała symboliczny hołd ofiarom, a także ocaliła od zapomnienia te niezwykłe historie gross-roseńskich dziewczyn. Czekamy z niecierpliwością na kolejne publikacje pani Agnieszki.

„Tam gdzie dla jednych kończy się życie, dla innych często się ono zaczyna. Tak urządzony jest świat. Dzięki tym, którzy żyją, możemy jedynie wyobrazić sobie, ile ci, którzy zgaśli zbyt wcześnie, mogli z siebie jeszcze dać. Z każdym człowiekiem, który odchodzi, odchodzi też jakiś fragment rzeczywistości, którą mógłby sobą wypełnić. Odchodzą nienapisane książki, niezagrane symfonie, nienamalowane obrazy, nienarodzone dzieci i niewypowiedziane słowa. Ci, którzy zostają, mają obowiązek świadczyć w imieniu tych, którzy odeszli”.

„Dziewczyny z Gross-Rosen” Agnieszka Dobkiewicz